De Galapagos Eilanden
Waarom een reis naar de Galapagos Eilanden?
De Galapagos Eilanden zijn een afgelegen subtropisch natuurparadijs met uitzonderlijke endemische wilde dieren, prachtige stranden, heerlijk weer en onvergetelijke landschappen. Nergens ter wereld kom je zo dicht bij de natuur, zowel ter land als in de zee. Sommige wilde dieren benaderen jou zelf, puur uit nieuwsgierigheid. Voor veel reizigers die Ecuador en de Galapagos Eilanden bezoeken staat deze archipel bovenaan hun verlanglijst. Sterker nog, voor sommigen zijn de Galapagos Eilanden de hoofdzakelijke reden om überhaupt naar Ecuador op vakantie te gaan. Dat is niet onbegrijpelijk, want deze eilanden zijn echt uniek. De Galapagos is een archipel van 13 grote en meer dan 100 kleine eilandjes op de evenaar en 900 km uit de kust van Ecuador in de Stille Oceaan . Het ligt wel binnen de Ecuadoraanse territoria. Deze arhcipel huisvest unieke diersoorten zoals de grote schildpad, leguanen, zeehonden, zeeleeuwen, haaien en roggen. Je vindt er 20 beschermde diersoorten en 26 endemische vogelsoorten zoals de darwinvinken en de blauwvoetgenten. De landschappen variëren van actieve vulkanen tot stranden van wit zand aan een helderblauwe zee. Je vindt er bijzondere vegetatie dat zich heeft aangepast aan deze subtropische vulkanische eilanden met beperkt zoetwater. Elk van de 13 grotere eilanden kent zijn eigen flora en fauna, omdat ze allemaal een eigen evolutie hebben doorgemaakt. Dit was dan ook één van de belangrijkste redenen dat de Galapagos Eilanden Charles Darwin tot de evolutietheorie hadden geinspireerd.
De Galapagos Eilanden staan bij iedere natuurliefhebbber op hun verlanglijst. De uitzonderlijk ongerepte natuur van de Galapagos Eilanden kan met geen andere plek op aarde vergeleken worden. Maar de flora en fauna is ook erg kwetsbaar. Daarom doen de overheid en de lokale bevolking er alles aan om het te beschermen.
Of je nou een actieve en avontuurlijke reis of een rustige en comfortabele vakantie wilt, je zult ontdekken waarom velen de Galapagos de betoverende eilanden noemen.
Geografie van de Galapagos Eilanden
De Galapagos Eilanden bestaan uit 127 grote, kleine, bewoonde en onbewoonde eilanden verspreid over 7.900 km2.
Deze vulkanische archipel is miljoenen jaren geleden gevormd en pas een paar honderd jaar geleden door mensen ontdekt. Op de kaart vind je de Galapagos Eilanden zo’n 900 km ten westen van het vaste land van Ecuador, diep in de Stille Oceaan en pal op de evenaar.
De landschappen verschillen van eiland tot eilanden. Desalniettemin is de vulkanische origine overal even duidelijk. Sommige eilanden zijn puur rotsachtig, anderen hebben hoge vulkanische toppen, maar je vindt ook eilanden vol met vegetatie.
Tijdens een reis naar de Galapagos Eilanden zul je vele stranden zien. Variërent van de typische tropische stranden met wit zand aan een helder blauwe zee tot rotsachtische en zwart zand stranden.
De Galapagos Eilanden hebben een overvloed aan wilde dieren. Vooral zeedieren in de omliggende wateren zijn er in ongekende getalen. Binnen een straal van honderden kilometers is deze archipel de enige plek met land en laag water. Dit zorgt voor een zeer voedzame omgeving voor zeedieren. Daarom komen vele diersoorten naar de eilanden voor voeding en voortplanting.
Overal waar je gaat of staat zul je omgeven zijn door vele dieren die geen angst hebben voor mensen. Er zijn hier vele leguanen, schildpadden, blauwvoetgenten, darwinvinken, zeeleeuwen, etc. De Galapagos zijn een waar paradijs om te diepzeeduiken en te snorkelen. De zeeleeuwen, die in de dorpen erg lui lijken, zijn in het water erg speels. Daarnaast zie je ook vele haaien, pijlstaartroggen en andere vissoorten.
33% van de wilde dieren op de Galapagos Eilanden zijn endemisch. Dat betekent dat je tijdens je reis dieren zult tegenkomen die nergens anders ter wereld voorkomen. De bekendsten zijn waarschijnlijk de grote schildpadden op het land en de leguanen die zowel op het land als in de zee leven. Sommige soorten zijn zelfs zo endemisch dat ze alleen op individuele eilanden binnen de archipel voorkomen.
De geschiedenis van de Galapagos Eilanden
De ver afgelegen Galapagos Eilanden zijn door mensen onbewoond en onontdekt geweest tot een paar eeuwen geleden. Tot 1535 stond deze archipel op nog geen enkele wereldkaart aangegeven. Gedurende vele duizenden jaren geschiedenis heeft de mensheid wereldwijd veel invloed gehad op de natuur en dan met name de evolutie van diersoorten. De Galapagos Eilanden zijn menselijke invloeden vrijwel bespaard gebleven en daarom zijn de unieke evolutionaire processen hier tegenwoordig nog steeds zichtbaar. In 1830 werd Ecuador onafhankelijk van de Spaanse imperialisten en het land verkreeg 2 jaar later de controle over de Galapagos Eilanden. Charles Darwin bezocht de archipel in 1835. Zijn onderzoeken en registraties tijdens zijn reis vormden de basis voor zijn wereldberoemde evolutietheorie. De Galapagos Eilanden waren niet alleen erg afgelegen, de leefomstandigheden waren ook uitermate zwaar. De meeste eilanden hadden geen zoetwater, het was vol met vulkanische rotsen en de zon direct op de evenaar was erg sterk. Na de ontdekking van de eilanden zat men dan ook niet te popelen zich hier te vestigen. Nu en dan kwamen piraten aan land voor een korte pauze van lange zeetochten. Ze namen schildpadden mee aan boord als ze weer vertrokken. Deze konden namelijk lang overleven zodat ze na een periode op zee nog steeds vers vlees te eten hadden. Helaas heeft dat wel enkele endemische soorten doen uitsterven. Gelukkig geldt dit voor een kleine minderheid van de schildpaddensoorten. Tot 1936 waren de Galapagos Eilanden een Ecuadoraanse gevangenis. De zware leefomstandigheden gecombineerd met de ligging honderden kilometers in de oceaan maakten de archipel hier de perfecte locatie voor. Toentertijd had men weinig oog voor de unieke natuur. Tegen het einde van de tweede wereldoorlog besloten een paar Joods-Duitse families zo ver mogelijk van de maatschappij een nieuw leven op de bouwen. Zij waren de eerste serieuze bewoners die zich hier blijvend vestigden. In de daarop volgende decennia kwamen ook steeds meer Ecuadoranen naar de eilanden toe. De meesten werden gedreven door een zoektocht naar een beter leven en een vlucht van ellende. Zo kwam er een grote stroom nieuwe bewoners naar de Galapagos Eilanden van mensen die al hun bezittingen waren verloren tijdens een catastrofale aardbeving aan de Ecuadoraanse kust in 1949.
Buiten de schildpad etende piraten, waren de Galapagos Eilanden miljoenen jaren menselijke vernietiging van endemische diersoorten bespaard gebleven. Met de groei van de bevolking kwam hier in minder dan twee decennia een drastische verandering in. Als nooit tevoren waren endemische diersoorten plotseling bedreigd. Per schepen kwamen onbedoeld ratten mee. Deze aten de eieren van de schildpadden. De nieuwe bewoners namen honden mee, die als spelletje op leguanen jaagden. Nieuwe boeren pootten gewassen die endemische flora begonnen te verdringen.
Tijdens de jaren 1960 nam het bewustzijn van het unieke character van de eilanden toe. In 1964 werd het Charles Darwin Research Center opgezet. Sinds de oprichting heeft deze stichting een essentiële rol gespeeld in de bescherming van de natuur op de Galapagos Eilanden. Er wordt hierin nauw samengewerkt met de overheid en de lokale bevolking.
Na 1978 veranderde het leven drastisch voor de bewoners van de Galapagos Eilanden. In dat jaar werd de eerste lijst met werelderfgoed door UNESCO gepubliceerd en de Galapagos Eilanden werd hierin genoemd. Voorheen werd er vooral van de visserij geleefd, maar sindsdien is het toerisme in rap tempo gegroeid. Waardoor het tegenwoordig de belangrijkste bron van inkomen voor de archipel is.
Gelukkig heeft de bescherming van de unieke en kwetsbare natuur prioriteit boven de inkomsten van het toerisme en de visserij voor de Ecuadoraanse overheid. Er is een toeristen quotum van 220.000 toeristen per jaar. Niemand mag dieren naar de archipel brengen en ook de visserij staat onder zeer streng toezicht.
De Galapagos Eilanden gespecificeerd per Eiland
We kunnen niet alle 127 eilandjes bespreken. Sterker nog, dat is helemaal niet nodig. Bij tours worden kleine interessante eilandjes vaak meegenomen bij een bezoek aan de grotere eilanden. Hieronder beschrijven we de 6 grootste eilanden van de Galapagos. Als je twijfelt over welk gedeelte van de Galapagos Eilanden voor jou het meest interessant zijn om te bezoeken, zal dit je een aardig idee geven van wat je van welk eiland kunt verwachten.Isla Santa Cruz
Las Grietas del Amor (het rif van de liefde) of simpelweg Las Grietas wordt omgeven door het typisch vulkanische landschap van Santa Cruz. Je kunt hier tussen twee grote rotsformaties zwemmen of snorkelen.
Niet al te ver buiten het dorpje Puerto Ayora, vindt je één van ’s werelds mooiste stranden: Tortuga Bay. Je komt er via een goed begaanbaar pad van zo’n 2,5 km. Onderweg kom je tussen de cactussen tal van lavahagedissen tegen. Eenmaal aangekomen vind je twee stranden: Playa Brava en Playa Mansa. Aan Playa Brava kun je niet zwemmen vanwege de stroming. Echter, Playa Mansa is ideaal om te zwemmen. Onder de mangroven aan het einde van het strand, vind je schaduw ter beschutting van de sterke Ecuadoraanse zon.
Een goede plek om meer te weten te komen over de flora en fauna van de Galapagos Eilanden is het Charles Darwin Research center. Dit is het centrum van de wetenschap, het onderzoek en de bescherming van de natuur van de archipel.
Op twee naastgelegen boerderijen kun je de meest iconische dieren van de Galapagos eilanden van dichtbij zien. Namelijke de reuzenschildpadden. El Chato is de bekendste van de twee. Je vindt de schildpaddenboerderijen zo’n 20 minuten rijden vanaf het vliegveld.
Op de vismarkt van Puerto Ayora zie je waar de lokale restaurants hun verse vis en kreeft vandaan halen. De pelikanen en zeeleeuwen zitten hier met smacht te wachten op eventuele niet verkochte restjes.
Isla Isabela
Isabela heeft de grootste en meest actieve vulkaan van de Galapagos Eilanden: Sierra Negra. De laatste eruptie is nog vrij recentelijk, in 2018. De vulkaan is zo’n half uur vanaf Villamil en het wordt vrij veel bezocht. De Sierra Negra heeft één van de grootste kraters ter wereld. Bovendien vind je rondom de vulkaan prachtige en unieke flora en Fauna. La Bocanilla is de beste plek om de caldera (komvormige krater) van de Sierra Negra te zien en is zo’n anderhalve kilometer vanaf de paradero (activiteit). Langs de hellingen van de Sierra Negra vind je de Trillizos. Het hoogste punt is maar 500m. De top bereiken is dus vrij eenvoudig, maar de uitdaging zit hem in de afdaling de begroeide grotten in. Tintoreras en Túneles zijn populaire watersport locaties. Tintoreras is vernoemd naar een kleine haai die in deze omgeving woont. Tijdens eb zie je de haaien zwemmen. De omgeving van Tintoreras kenmerkt zich door kleine onbewoonde eilandjes met verlaten stranden. Per kajak bereik je deze isletas. Túneles is eveneens een kajakbestemming. Echter, het staat vooral bekend als snorkellocatie. Net als Las Grietas op Santa Cruz wordt het gekenmerkt door de rotsformaties.Isla de San Cristóbal
Isla Lobos is de perfecte plek om samen met speelse zeeleeuwen te zwemmen. Dit kleine eilandje vlak uit de kust van San Cristóbal is zo’n 10 km verwijderd van Puerto Baquerizo Moreno en is ideaal om te duiken. Verschillende soorten zeeleeuwen zullen samen met je onder water zwemmen. Deze duiklocatie is vooral geschikt voor ervaren duikers.
Één van de meest bekende plekken van San Cristobal (en de Galapagos Eilanden) is Kicker Rock. León Dormido (zoals de Ecuadoranen het in het Spaans noemen) is het overblijfsel van vulkanische rotsen die zijn uitgehold door de stromingen van de zee. Kicker Rock steekt zo’n 150m boven de zee uit en je kunt er alleen per boot en met een gids komen. Deze unieke rotsformatie is omgeven met bijzondere fauna. Daarmee is het een avontuurlijke en bijzonder plek om te duiken of te snorkelen.
Een goede plek om te wandelen is Punta Pitt, aan de oostelijke kant van het eiland. Vanwege het erosieproces heeft de bodem hier hele levendige kleuren. Punta Pitt heeft een fantastisch uitzicht over de prachtige landschappen van de Galapagos.
Isla Floreana
Floreana was een van de eerst bewoonde eilanden van de Galapagos vanwege de aanwezigheid van zoetwater. Vandaag de dag is dit authentieke paradijsje maar dunbevolkt. Parta-Alta is een van de meest bezochte plekken van Floreana. Ondanks dat de wandeling niet hoger dan 450m boven zeeniveau komt, is het pad toch vrij pittig. Asilo de la Paz (vredeshaven) is de belangrijkste attractie van Floreana. Deze heuvel was een rustplaats voor de eerste kolonisten. En dan met name de dichtbijgelegen piratengrot.
Playa Negra (zwart strand), in Puerto Velasco Ibarra, heeft een uniek landschap vergelijken met de rest van de archipel. De zwarte kleur van het zand staat in contrast tot de rest van de omgeving. Dit is een perfecte plek voor foto’s. Niet alleen vanwege de kleur van het strand, maar ook vanwege de zeeleeuwen die hier rondzwemmen.
La Lobería op Isla Floreana is vergelijkbaar met Isla Lobos op San Cristobal. Het is een prachtige plek om te snorkelen. Loberia heeft naast zeeleeuwen nog een heleboel andere prachtige fauna.
Isla Seymour Norte
Op het eerste gezicht lijkt Seymour minder interessant dan de andere eilanden van de Galapagos. Maar dat zou een misvatting zijn. Dit droge smalle eilandje is een waar vogelparadijs. Het zit vol met koloniën fregatvogels en blauwvoetgenten (blue footed boobies). Het is daarom geen kunst om hun unieke nesten te ontdekken en waarschijnlijk zelfs hun paringsritueel te zien.
Je vindt hier bovendien een van de grootste zeeleeuwenkolonies van de Galapagos Eilanden. Ook hier kun je prima met de zeeleeuwen snorkelen. Het water rondom Seymour is helderblauw. Als je droog wilt blijven, kun je op het eiland ook prima tussen de vogels wandelen. Nergens kom je hoger dat 30 meter boven zeeniveau en het hele eiland is niet meer dan twee vierkante kilometer.
Isla Bartolomé
Isla Pinzón
Pinzon is een snorkelparadijs. Het eiland is niet ver ten westen van Santa Cruz. Omdat Pinzon beschermd is, mag je er niet zelfstandig naar toe. Je kunt er alleen met een lokale tour en gids komen. Ondanks dat de meeste tours zich vrijwel exclusief op snorkelen richten, is het zeker niet eenzijdig en zeker wél de moeite waard!
Pijlstaartroggen, dolfijnen, leguanen, zeeleeuwen, zeeschildpadden en zelfs (witpunt-) haaien zul je zien zwemmen tijdens het snorkelen bij Pinzón. Het is een goede omgeving voor zowel gevorderde als beginnende snorkelaars. Zelfs als beginner zul je hier een goede indruk krijgen van het diverse zeeleven rondom de Galapagos Eilanden.
Ondanks dat Pinzón een erg klein eiland is, heeft het toch erg veel te bieden.
Isla Santa Fé
Het mysterieuze Santa Fé bevindt zich eveneens in de buurt van Santa Cruz, maar dan ten oosten. Volgens wetenschappelijke schattingen heeft Santa Fé, met zo’n vier miljoen jaar, de oudste vulkaan van de Galapagos Eilanden. Het eiland heeft geen enkel zoetwaterbronnen. Landdieren hebben zich hier evolutionair op aangepast. Zo overleven er hier geiten door zeewater te drinken.
Santa Fe is nooit door mensen bewoond. Dit maakt de evolutie van het eiland des te interessanter. Je vindt hier een endemische leguaan genoemd Conolophus pallidus (iguana terrestre de Santa Fe).
Ook de wateren rondom Santa Fe zijn zeer geschikt om te snorkelen. Met name in de omgeving van Barrington Bay.
De beste tijd om de Galapagos Eilanden te bezoeken
Er is geen enkel moment in het jaar dat er niets interessants gaande is in de natuur op en om de archipel. Er is echter wel variatie tussen de seizoenen. Dus wat voor jou het beste seizoen is om de Galapagos Eilanden te bezoeken, hangt erg van je interesses af. Wil je walvissen met hun kalveren zien? Of wil je de hoogste golven om te surfen? Simpelweg kun je de jaarlijkse seizoenen op de Galapagos Eilanden in tweeën delen: het regen- en het droge seizoen. Het regenseizoen duurt van december tot mei en het droge seizoen van juni tot november.Regenseizoen op de Galapagos Eilanden: december – mei
Dit zijn de warmste maanden op de Galapagos Eilanden. Kortstondige regenbuien kunnen binnen een fractie verdwijnen en worden vervangen door een helderblauwe lucht. De zon is tijdens deze periode het sterkst en temperaturen bereiken overdag zo’n 30 graden Celsius. Tijdens het regenseizoen zorgt de combinatie sterke zon en vluchtige regenbuien voor een groeispurt van de vegetatie. Tijdens deze maanden zijn de Galapagos Eilanden het groenst. Tegelijkertijd zijn de golven op z’n hoogst. Daarmee is dit ook het surfhoogseizoen. Van januari tot maart is het paringsseizoen van de leguanen. De mannetjes worden territorialer. Je zult ze regelmatig in gevechten zien. Bovendien zijn de kleurrijke pogingen om de vrouwtjes te imponeren ook een indrukwekkend spektakel. Het regenseizoen is het parings- en broedseizoen voor de meest landvogels. Rond januari begint het met vogels zoals de spotlijster, vinken en flamingo’s. Tegen het einde van het regenseizoen is het paringsseizoen van de fregatvogel, pinguïns en albatrossen, om maar een paar voorbeelden uit de vele soorten te noemen.